تعیین مسیرهای مناسب، قابل دسترس بعد از وقوع زلزله با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش های چند معیاره (مطالعه موردی شهر کرمان)

علی رغم دستیابی به فناوری های عظیم در قرن گذشته، زمین لرزه همچنان مهارنشدنی به نظر می رسد. وقتی زلزله ای رخ می دهد، شهر به صورت یک سیستم از آن تاثیر می پذیرد و به عبارتی عناصر شهری نه تنها خود از تکان زلزله و سایر آثار جانبی آن متاثر می شوند، بلکه در عمل متقابل سیستمی، سایر عناصر شهری را تحت تاثیر قرار می دهند. یکی از مهمترین این عناصر شبکه معابر می باشد. معابری که با توجه به طول و عرضشان سبب انسداد مسیرها می شوند و ممکن است پس از وقوع زلزله اختلالاتی را در امدادرسانی و تخلیه اضطراری افراد ایجاد نماید. به همین منظور در پژوهش حاضر، به ارائه مدلی جهت ارزیابی خسارات و آسیب پذیری معابر پرداختیم. این مدل با در نظر گرفتن عواملی همچون آوار ساختمانی، ویژگی های ساختمان و فاصله نسبی بین ساختمان ها، میزان انسداد طولی و عرضی معابر اصلی و فرعی شهر کرمان که از 210 واحد همگن تشکیل شد، مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. روش تحقیق در این پژوهش، بر اساس روش و ماهیت توصیفی- تحلیلی می باشد و براساس هدف نیز کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل خبرگان و کارشناسان متخصص و دارای تجربه در حوزه بحران می باشند. به منظور بدست آوردن مسیرهای مناسب، نقشه های تهیه شده حاصل از gis شهر کرمان و مسیرهای تخلیه اضطراری از تحلیل سلسله مراتبی (ahp) استفاده گردیده است. پس از انجام بررسی های لازم و بدست آوردن نتایج، میزان انسداد طولی و عرضی هریک از خیابان های شهر کرمان مشخص شد و همچنین بهترین مسیرها جهت تخلیه اضطرای تعیین گردید. در انتها نیز این مسیرها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی اولویت بندی شدند.